23 października 2021 r. w Szamotułach odbędzie się uroczystość odsłonięcia tablicy pamiątkowej poświęconej Idziemu Świtale. Zostanie ona umieszczona na kamienicy przy ul. Kościelnej 2 – domu, w którym przez dekadę mieszkał i prowadził gabinet dentystyczny.
Inicjatywa upamiętnienia tej postaci zrodziła się już wiele lat temu. O to, żeby Idzi Świtała został patronem jednej z szamotulskich ulic, zabiegała jego wnuczka – Maria Karwacka. Kilkanaście lat temu jego imię nadano ogrodom działkowym przy ul. Zamkowej, kolejną inicjatywę podjęli harcerze z Komendy Hufca ZHP im. Armii Poznań wraz ze społecznym Komitetem Organizacyjnym.
Uroczystość patronatem objęli: Wojewoda Wielkopolski Michał Zieliński, Starosta Powiatu Szamotulskiego Beata Hanyżak i Burmistrz Miasta i Gminy Szamotuły Włodzimierz Kaczmarek. Odsłonięcie tablicy poprzedzi msza św. w Bazylice Kolegiackiej Matki Bożej Pocieszenia i św. Stanisława Biskupa celebrowana przez ks. Kanonika Mariusza Marciniaka. Oprawę mszy św. zapewniają szamotulscy harcerze. W uroczystościach wezmą udział potomkowie Idziego Świtały z różnych części Polski.
Idzi Świtała
(ur. 1 września 1877 r., w Wielkiej Topoli koło Skalmierzyc,
zm. 8 grudnia 1928 r. w Bydgoszczy)
Założyciel pierwszej drużyny skautowej w Wielkopolsce (1911) – szamotulskiej drużyny im. księcia Józefa Poniatowskiego,która zakończyła działalność na początku 1913 r. W latach 1901-1902 należał do organizacji „Unitas”, skupiającej polskich studentów na Uniwersytecie Lipskim. Był redaktorem pisma „Praca”. Skazany został w 1907 r. na dwa miesiące więzienia za krytyczne uwagi o wojsku pruskim. Działał w Polskiej Lidze Narodowej i powstałym w 1902 r. stowarzyszeniu „Eleusis”, które miało duży wpływ ideowy na kształtujące się później harcerstwo.
Był posłem XXI kadencji sejmu pruskiego, zdobył mandat w wyborach z czerwca 1908 r. jako jeden z 15 Polaków (9 w Poznańskiem, 3 w Prusach Zachodnich i 3 na Górnym Śląsku). Aktywnie występował w Reichstagu w obronie praw Polaków, był sekretarzem Koła Polskiego. Należał do poznańskiej endecji (Narodowa Demokracja).
Przez ponad dekadę mieszkał w Szamotułach, ok. 1919 r. przeniósł się do Bydgoszczy.
Kandydował w roku 1923 na burmistrza Leszna. Jest autorem książki „Myśl o potrzebie normalnego rozwoju naszego życia narodowego”. Z zawodu był stomatologiem i przez lata prowadził w Szamotułach praktykę dentystyczną. Postanowił, że ożeni się dopiero po odzyskaniu przez Polskę niepodległości; Stefanię z domu Poturalską poślubił w styczniu 1919 r. Małżonkowie doczekali się czworga dzieci.
W imieniu Komitetu Organizacyjnego
Agnieszka Krygier-Łączkowska